بر فراز تپه‌های سوبوکیا در حدود 40 کیلومتری شهر ناکورو، معبد ملی سوبوکیا قرار دارد که توسط مؤمنان کاتولیک به نام روستای" مریم" مادر خدا معروف است.

این زیارتگاه که به عنوان بزرگ‌ترین زیارتگاه کشورکنیا معرفی می‌شود، در زمینی به مساحت 200 هکتار قرار دارد و پس از افتتاح آن در سال 1984 توسط موریس کاردینال اوتونگا، روستای مریم مادر خدا نام گرفت. کاردینال اوتونگا از سال 1971 تا زمان استعفای خود در سال 1997 به عنوان اسقف اعظم نایروبی خدمت کرد.

کنفرانس اسقف‌های کاتولیک کنیا، به دنبال دستور پاپ ژان پل دوم مبنی بر ایجاد یک مکان عبادتگاه ملی، مکان عبادت را ساخت. سوبوکیا با نیات اسقف‌ها هماهنگ بود تا همه مؤمنان داخل و خارج کنیا را گرد هم آورد، زیرا از نظر جغرافیایی در مرکز کنیا و همچنین نقطه تلاقی دو نیمکره است و خط استوا از میان آن می‌گذرد.

از زمان تأسیسش در دهه 1980، معبد ملی سوبوکیا با مساحت 200 هکتار در کنیا با جنگل ها و چشمه های اطراف که بسیاری از بازدیدکنندگان آن را دارای قدرت شفابخش می دانند مکانی برای عبادت مسیحیان و غیر مسیحیان بوده است.

هزاران زائر اعم از مسیحی و غیر مسیحی برای راهنمایی و مشاوره معنوی، جهت اعتراف یا اقامه نمازهای خاص به زیارتگاه می روند. مکانی برای دعا، زیارت، آرامش، مراقبه، آشتی و استراحت است.

بازدید از روستا هم تفریحی و هم زیارت است. اولین نشانه ای که شما را به حرم خوش آمد می گوید یک صلیب سفید است که از جنگل به سمت آسمان بلند می شود و با نزدیک شدن از ناکورو قابل مشاهده است. حرم دارای چندین ویژگی است که شامل صلیب، کلیسا، چشمه و کتابفروشی می شود. در ورودی حرم، مجسمه مریم و عیسی قرار دارد و هر مورد ازآنها برای کاتولیک ها اهمیت دارد.

این حرم دارای هفت کشیش است که به زائران خدمت می کنند.

به گفته پدر اریک اوندیکی، رئیس روستای مریم مادر خدا، هر ساله هزاران نفر، چه مذهبی و چه غیر مذهبی، از این زیارتگاه بازدید می کنند. پدر اوندیکی می‌گوید: «تحصیلاتی در حرم وجود دارد، از جمله یک کتابفروشی که کتاب‌های معنوی با تاریخ کاتولیک را می‌فروشد.

اوندیکی می گوید: «کاتولیک ها و سایر وفاداران در 14 ایستگاه قدم می زنند که نشان دهنده مراحل رنج عیسی قبل از مرگ او بر روی صلیب است و از آن به عنوان سفر "راه صلیب" یاد می شود که برای مراقبه به یاد رنج عیسی مسیح است. سفری که با علامت صلیب آغاز می شود، شامل تأمل، دعا و تلاوت تسبیح مقدس، اعترافات و مراقبه است.«زائران در رنج مسیح شریک هستند. آنها در هر ایستگاهی می ایستند، دعا می کنند و به احترام و ارادت به مسیح زانو می زنند. 

جالب ترین چیز در کوه، آب چشمه تعمید "آب ویژه" است که هرگز خشک نمی شود.این چشمه در سال 1991 کشف شد و اعتقاد بر این است که آب آن دارای قدرت شفابخش است. تاریخ حاکی از آن است که هنری موتوکو، ناظر زیارتگاه، هنگام پاکسازی بوته ای که قرار بود زیارتگاه در آن ساخته شود، در آستانه عید مطهر، با تکه ای مرطوب روی زمین مواجه شد که چشمه کوچکی از آب وجود داشت.

اوندیکی می‌گوید برخی از زائران برای آوردن آب با قوطی می‌آیند، برخی دیگر آب را می‌نوشند و دست‌ها و پاهای خود را می‌شویند.اوندیکی می گوید: «کسانی که مشکلات پوستی دارند معتقدند که آب دارای قدرت شفابخشی است.

این حرم دارای خلوتگاهی نیز می باشد که کسانی که می خواهند زمان بیشتری را در حرم سپری کنند و نیاز به اسکان دارند می توانند در آن اقامت کنند. این زیارتگاه به مکانی محبوب برای استراحت خانوادگی و مؤمنانی تبدیل شده است که به دنبال وقت شخصی برای مراقبه به دور از شلوغی و شلوغی مراکز شهری هستند. اما علیرغم اهمیت ادامه دار آن در شرق آفریقا، معبد سوبوکیا که توسط کنفرانس اسقف های کاتولیک کنیا اداره می شود، اکنون با افزایش سریع تخریب محیط زیست، از جمله جنگل زدایی گسترده که در نتیجه تجاوز انسان به این منطقه رخ داده است، تهدید می شود.

منبع:

1. https://nation.africa/kenya/counties/nakuru/subukia-shrine-draws-pilgrims-from-all-faiths-228504

2. https://www.standardmedia.co.ke/article/2001361483/scenic-catholic-shrine-that-promises-solace-to-ven-non-believers

3. https://www.businessdailyafrica.com/bd/lifestyle/society/catholic-shrine-knows-no-faith-2223922

4. https://nation.africa/kenya/counties/nakuru/subukia-shrine-attracts-visitors-from-far-and-wide-1007658

5. https://www.citizen.digital/wananchi-reporting/subukia-shrine-villager-narrates-experience-at-place-of-peace-and-prayers-n320832

6. https://akenyannomad.com/2018/08/24/subukia-a-meditative-hike/

7. https://www.youtube.com/watch?v=ZPm5vPkseDU